वाट

 चिडचिड सहन करणारी आई

थकलेल्या खांद्याला उभारी देणारे बाबा

दुधात आवडीची साय घालणारी आजी

वाढलेल्या ताटात हळूच माशाची तुकडी सरकवणारे आजोबा

धडपडून खर्चटन निघालं तर हात देणारे मैत्र

हळूहळू अदृश्य होत जातात

आपल्याही नकळतपणे !!!

अलगदपणे हात सोडवून घेत

आता आमची वेळ झाली म्हणत

पुढे काही बोलण्याची संधी न देता

सहजपणे निघून जातात

सैरभर, पंख तुटलेले आपण

शोधत राहतो तो आधार ,

ते हात इथे तिथे

खिडकीत वाट पाहून पाठीस आलेली रग

मग तशीच घुमसत राहते

डोळे कोरडे , वेळ कोरडी

समोरची कोरडी वाट मग कायमचीच....